De psychologie achter (bepaalde) keuzes

Afgelopen week zat ik in Italië. Net getrouwd, buik vol met vlinders, heerlijk genieten van de Italiaanse warmte en cultuur.

In de loop van de week merkte ik dat toeristen geweldig “observeer-voer” zijn. Mij viel op dat toeristen hun keuzes eenvoudiger baseren op wat de massa kiest. Ook wij deden hier aan mee. Op de een of andere manier vallen we makkelijker terug in onbewuste patronen van keuzes maken die dus gebaseerd zijn op wat anderen doen.

Om het tastbaar te maken zal ik een paar voorbeelden geven.

Sociaal bewijs: Allemaal op één terras

Je herkent het misschien wel, het verschil dat het ene terras bomvol zit terwijl (de buurman die er net zo netjes uitziet) geen kip op het terras heeft zitten. En verrek. Wij gingen ook een plek zoeken op het bomvolle terras… Waarom? Waarom doen we dat?

Uit onderzoek blijkt dat we als we de kwaliteit niet kennen we kiezen wat de massa kiest. Dit geldt niet alleen voor het buitenland, let maar eens op hoe dit in je eigen woonplaats gebeurd. Maar, onder toeristen zagen we het wel heel massaal gebeuren en dat vond ik interessant. Je gaat toch uit van anderen als je zelf de situatie niet goed kunt inschatten.

Kleurgebruik en een open houding

Een andere interessante bevinding was (wederom in de horeca). In een soort hofje zaten twee restaurants. Wij kwamen vanuit een rechte straat aanlopen en zagen aan zowel de linker als de rechterkant een “propper” staan. De propper aan de linkerkant droeg zwart, keek wat nors en had zijn armen stijf over elkaar. De propper rechts droeg wit, had zijn armen open en gebaarde al direct dat we aan zijn kant moesten komen. Met een flink enthousiasme kregen we een stevige handdruk van hem en voor we het wisten zaten we op zijn volle terras. De buurman deed het lang niet zo goed. Het terras zat maar voor de helft vol.

Ik wil hier niet gelijk een conclusie trekken. Wat de doorslaggevende factor was weet ik niet precies, waren het de kleuren, de houding, het volle terras of de sfeer? Wellicht een combinatie. Maar die zaak, die loopt als een trein!

Éen persoon maakt het verschil

Op datzelfde terras begon een uurtje later een gitarist te spelen. Deze artiest begon met “Jingle Bells”, ja, een kerstnummer. Na de eerste zin, gevolgd door een bulderende lach had hij letterlijk alle ogen op zichzelf gericht. Daarna zette hij een geweldig Italiaans nummer in. Dit in combinatie met een geweldige energie en mimiek. Deze man bracht energie en sfeer. Iedereen keek opeens vrolijk, iedereen had een lach op het gezicht. Wat een genot! Knap wat één persoon voor elkaar krijgt!

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.